Sanki Kendisi Ölmeyecek!

İnanan herkes, öldüğünde camiye götürülür.

Cenaze namazı kılınır.

Yedi yabancı cenaze namazına iştirak ederken;

Anası, babası, kardeşi, hatta eşi ölen bazı muhteremler!

Kendisi cami dışında, cenaze namazının kılınmasını bekler.

Eee!! Ne oldu şimdi?

Bu ne nane, bu ne turşu!..

Var mı bunun bir izahı?

Açıklayan varsa, beri gelsin de bilelim!

*

Mezarlıkta bir üzüntü, bir keder, bir düşünce…

Köşeye çekilmiş, sürekli önüne bakar.

Herkes mezara toprak atarken;

O ayaklarım, üstüm kirlenmesin derdinde,

Sanki dünya yıkılmış da altında kalmış gibi

Vücudu ve beden diliyle böyle bir duruş sergiler.

Vay be!

Biraz önceki namaz kılmayan adamdan eser yoktur şimdi?

En büyük Müslüman odur şimdi,

Ağzı da iyi, Allah, Peygamber, Kuran İman, Kelâm…

*

Herkesin bir yakını ölür.

Herkes taziyeye gider.

“Her taziyeye giden, kendi ölüsü için ağlar mış!”derler.

Vallahi, iyi ki taziyeler de var yani!,

Belki biraz düşünüp, kendilerine gelirler.

Ama nerede o akıl, nerede o feraset?

Biraz düşünüp taşınırlar ve üzülürler,

Sonra?.. Sonrası malum!

“Eski tas, eski hamam!”

“Vur patlasın, çal oynasın!”

*

Taziye de en başta durur,

Ağlar, üzülür, kederlenir,

Hüzünlenir, dünyayı sorgular…

Der ki malum, kalmıyor doğrular,

Hakkınızı helâl edin dostlar!

*

Her gelen el açıp, dua eder,

Birbirine karışır Fatihalar,

Kadınlar da bir feryat, bir figan,

Gerçekten yüreği yanan hep ağlar.

Belki birkaç gün karalar bağlar,

Ya sonra? Sonrasını herkes biliyor

Herkes görüyor, bak neler oluyor.

*

İyi ki ölüm var. Ya ölüm olmasaydı?

Aman Allah’ım! Düşünmesi bile bir tuhaf!

Dünya ne hale gelirdi?

Düşündünüz mü hiç!

Ölüm, güzel şey!

Üstat Necip Fazıl öyle der ya!

"Ölüm güzel şey, budur perde arkasından haber,
Hiç güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber''

Kerim BAYDAK
kbaydak61-artan@hotmail.com