İnsanlar öyle bir geldi ki artık her yerde, her sözü söylüyorlar.

Sonrasını, sonuçlarına, sebep olduklarına aldırış etmeden, birbirlerine olmadık sözler sarf ediyorlar.

Atıyorlar, tutuyorlar, kesiyorlar, biçiyorlar…

En alttan en üste kadar, özellikle her seçim öncesinde, ortaya çıkan bazı cenahlar, meydanlarda cirit atıyorlar.

Bir daha yüz yüze gelmeyecekler, bir daha aynı ortamlarda bulunmayacaklar, bir daha aynı sohbetlere katılmayacaklar gibi…

Hakaretlerin, suçlamaların, kırgınlıkların, vurdumduymazlıkların bini bir para...

Görünen o ki siyaset arenası çok kaypak, çok kaygan, çok yavan bir zemin…

Ağza alınmayacak seviyesiz konuşmalar, üslup ve aksan dengesizlikleri ve tutarsızlıkları, insanı hayrete düşürüyor.

Zehir zemberek açıklamalarla birbirlerinin özgürlüklerine rahatlıkla, insafsızca, fütursuzca müdahale edebiliyorlar.

İnsanların bu kadar birbirini aşağıladığı, birbirini suçladığı zaman dilimleri çok nadiren bulunur.

Bu türden söylemler ve davranışlarda bulunanlar, sanki her biri ayrı bir devlette, dağlarda yaşıyorlar sanki.

Oysa yarın seçimler bittiğinde, illa ki bir yerlerde karşı karşıya, geleceklerdir, birbirlerinin yüzüne bakacaklardır.

Bu bir taziye olur, bir hasta sorma olur, bir hacı karşılama olur, bir sohbet ortamı olur, bir iş görüşmesi olur…

Olur da olur…

İnsanlar neden dönecekleri yolda giderken, yolu bozarlar?

İnsanlar bakacakları yüze neden çirkef atarlar?

İnsanlar neden çevresindekileri, olan biteni görmezler?

İnsanlar neden söylenenleri duymazlar?

İnsanlar neden hak, hukuk, adalet, doğruluk, nedir bilmezler?

İnsanlar neden saygı, hürmet, tevazu, hoşgörü nedir düşünmezler?

İnsanlar neden başkalarının da haklı söylemlerinin olabileceğini hesap etmezler?

İnsanlar neden yaptıkları ve söyledikleri her şeyin zaman içerisinde bir şekilde karşılarına çıkabileceğini düşünmezler?

İnsanlar neden şu kısacık fani dünya hayatında, hiçbir şeyin kalp kırmaya değmeyeceğini bilmezler?

Yoksa bilirler de şeytanın vesveselerinden, nefsin, nefsani emmarelerden kendilerini mi kurtaramıyorlar?

İnsanlar neden bakış açılarını ve düşünce şeklini değiştiremiyorlar?

İnsanlar neden, inanç, iman, itikat kuralları çerçevesinde birbirlerine hakkı tavsiye etmiyorlar ve birbirlerine Allah (cc) için sevmiyorlar?

Özellikle küçük yerlerde ikamet edenler, bir şekilde birbirini tanıyorlar, belki de akrabadırlar.

İnsan, meydana gelen bir takım olaylara şahit olunca; “acaba bunlar nerede yaşıyorlar, hangi gezegenden geldiler, nasıl bir yaratık bunlar?” diyesi geliyor.

Diyesi geliyor da, bir türlü diyemiyor.

Yani sussun bir türlü, susmasan bir türlü…

Ne hale geldik yarabbi!

Sen akıl ver, fikir ver.

Sen ferasetli ve basiretli, makamın ve aldığı görevi bihakkın yerine getiren insanlarla karşılaştır.

Kerim BAYDAK

kbaydak61-artan@hotmail.com