Çocuklarımıza Ne Kadar Örnek Oluyoruz?

Çocuklarımız her şeyimizdir deriz.

Çocuklarımız geleceğimizdir deriz.

Neslimizin, toplumumuzun, milletimizin devamı çocuklarımızdır deriz.

Deriz demesine de bunun için bize düşen nedir, biz ne yapıyoruz?

Hangimiz, birçok anlamsız yerlere ve şeylere ayırdığımız zamanı çocuklarımıza ayırarak, onların kişisel gelişimi üzerinde etkili olabildik?

Hangimiz, akşam evde, “çocuklarımız belki etkilenip onlarda okurlar” diyerek, elimize bir kitap (ne olursa olsun) alarak okuduk ya da en azından okur gibi davrandık?

Çocuklarımıza ne kadar örnek oluyoruz, ne kadar rol modellik yapıyoruz.

İnsanın mevcut durumu, bazen buna elverişli olmayabiliyor.

Belki insanlar aç olduğu zaman, bazı şeyleri bilmenin pek de anlamı kalmıyor olabilir.

Asgari ücretle çalışan bir babanın, evine, çoluk çocuğunu geçindirmekten başka bir düşüncesi bulunmayabiliyor.

Akşamları eve yorgun argın döndüğünde, kitap okumak, güncel olayları ve olanları tartışmak bir yana; çocukların söylemlerine bile sabrı ve tahammülü kalmayabiliyor

Hal böyle olunca, çocuklar bir başlarına kalarak, her türlü olanlarla kendileri baş etmek zorunda kalıyorlar.

Bu şekilde olmadık işlere tevessül ediyorlar.

Sokağa çıkıp, genç, yaşlı, kadın, erkek kime sorular sorarsınız sorun, istediğiniz, arzuladığınız cevapları alamazsınız.

Çoğu insan nafakasını kazanma derdine düşünce, güncel konular, siyasal, politik, memleket meseleleri ikinci plana düşüyor.

Bazen “yeni nesle fazla da yüklenmemek gerekir” diye düşünmüyorum değil.

Onlar kendileri böyle olmak istemediler, onlara bu duruma getiren, düşüren sebepler olmaktadır.

Futboldur, magazin haberleri, pembe diziler, Teknolojik (Bilgisayar, cep telefonu, tabletler… Sosyal paylaşım siteleri…) gelişimler tamamen gençlerimizin terbiye ve ahlakının bozulmasına, kişiliklerinin değişime uğramasına sebep olmaktadır.

Gençliğimize sahip çıkmadığımız, böylesi tehlikelerden korumadığımız sürece; onlara gerekli talim, terbiye, güzel ahlak… gibi değerleri öğretmediğimiz sürece, inanın işimiz çok zor ve geleceğimiz karanlık olacaktır.

Her şeye rağmen, yine de çocuklarımıza destek olmalı, yardım etmeli, onları günümüzün bela, musibet ve zararlı alışkanlıklarından, teknolojik bir takım kötü etkenlerden korumalıyız.

Yoksa ileride pişmanlıklar yaşayabiliriz.

Telafisi çok zor sıkıntılarla baş başa kalabiliriz.

Buna inanın, ona göre davranın ve hareket edin.

Kerim BAYDAK

kbaydak61-artanhotmail.com