Gerger’de Hastane Var mı?
Gerger İlçe Devlet Hastanesi, Uzun süren bir inşaatın ardında 2013 yılında resmi anlamda faaliyetine başladığında halkımızın sevincine mazhar olan, ancak o günden bugüne hiçbir zaman faaliyete giremeyen, görüntüsü ile düşmanı kıskandıran, içi hiçbir zaman dolmayan garip bir bina…
27 Kasım 2013 tarihinde www.gergerhaber.net haber sitemizde haber yapıyoruz, “Hastanemiz açıldı.” O gün bizim gibi birçok Gergerli seviniyor.
60 yıllık kör talihimiz nihayet yerini sevince bırakıyor.
Ne güzel….
Artık hastalarımız yolda ölmeyecek.
Artık Kâhta’ya Adıyaman’a hasta taşımak zorunda kalmayacağız,
Kış günü çabucak ulaşacağımız bir hastanemiz var artık.
Doğum sancısı çeken kadınımız, tıbbın kucağında insan sevenlerin elinde doğum yapacak artık.
Tillo’daki hastamız yolun kapalı olmasından dolayı sıkıntı çekmeyecek, Kısa sürede hastaneye ulaştırılacak artık..
Ateşi yükselen yavrumuz, yanı başındaki ilçenin Devlet Hastanesinde tedavi olacak artık.
Kâhta’ya, Adıyaman’a ulaştırmaya çalıştığımız hastamız, Hastaneye yetiştiremeden kan boğazında arabanın içinde ölmeyecek artık…
Yaşasın Devletimiz.. Çok bekledik ama nihayet Ankara bizi gördü, Devletimiz Gerger’de de yaşayan insanların farkına varmıştı elbet..
Hatta dönemin Adıyaman Milletvekili Murtaza Yetiş, İlçeye Kar ambulansı göndermiş, kış aylarında hastaların hastaneye taşınması için büyük bir kolaylık sağlamış diye çığlık atmıştık..
Ancak bu tablo hiç gerçekleşmedi..
Edindiğimiz bilgiye göre 7 ayı aşkın süredir Dâhiliye uzmanı yok, Gerger'de binlerce raporlu ilaç kullanan kronik yaşlı hasta var. Bu hastalar ilaç ve raporlar için Kâhta’ya gidiyor.
Çocuk uzmanı var oda Mart ayından sonra gidiyor.
Muhtemelen bir sene de o gelmez.
Sincik'in uzmanı izne dahi çıksa, Kâhta’dan her gün görevlendirme doktor giderken, Gerger’e nedense gönderilmiyor
Hastanenin İnternet sitesinde Başhekim var diye görünüyor. Ancak, Hastane de başhekim de yok, Müdür de yok..
Kâhta’nın başhekim ve müdürü aynı zaman da bizim de başhekim ve müdürümüz..
Uzman açığı özellikle dâhiliye de çok hayati
Yaşlı popülâsyonu çok yoğun olduğu ilçemizde, binlerce kronik hasta var. Bu hastalar ekseriyetle Dâhiliye hastası ve hepsi raporlu ilaç kullanıyor.
Köydeyim..
Haber verdiler, “acil hasta var”
Akşam saat 21.00
Köyde genç kalmamış, Dolayısı ile araba kullanacak kimse yok. Misafirim ama, hasta olunca misafir de olsa elin taşın altına koyacak, başka çaresi yok..
Hemen kalkıyoruz..
Komşumuzun hanımı.. Çok hasta..
Yollar karlı, hava eksilerde..
Mecburuz, hasta Hastaneye yetişmesi lazım..
Seviniyoruz, nasıl olsa hastanemiz var artık, Kahta’ya gitmek zorunda kalmayacağız..
7 kilometrelik bir yol, zor da olsa ilerliyoruz,
Hastane kapısında acil olarak giriş yapıyoruz.. Işıklar açık, her taraf tertemiz.. Ama bir gariplik var..
İn cin top oynuyor..
Hasta kabul’de bir kızımız var şükür..
Bize yardımcı oluyor sağ olsun, İşlemler yapılıyor.
Doktor çağrılıyor.. Yan odada,
Hasta olmadığı için dinleniyor garibim..
Henüz çok genç bir kızımız, Pratisyenmiş, ürkek bir o kadar da candan, Elinde gelse Birçok şey yapmak istiyor. Ancak onun da bildikleri sınırlı.. O gece nöbetçiymiş,
Hastamızı muayene ediyor. Serum bağlıyor.
- Doktor hanım sizden başka kimse yok mu?
- Var, bir de hemşiremiz var.
- Başka kimse yok mu?
- Uzman doktorumuz var. Akşam olunca Kâhta’ya gidiyor, Orda ikamet ediyor da.
- Gece sabaha kadar hastanede sizden başka kimse yok. Öyle mi?
- Evet ne yazık ki..
- Peki, Acil bir hasta gelse, yani uzman Doktor’un müdahale etmesi zaruri olan bir hasta?
- Kahta’ya veya Adıyaman’a göndereceğiz..
Anladım ki aslında “Hastanemiz var” diye boşuna sevinmişiz, Aslında Hastane binası var. Ama içinde insan yok..
Üzülüyoruz..
Sevincimiz kursağımızda kalıyor.
Demek ki hala devletimizin o şefkatli kolları Gergerimize ulaşamamış, Hala ilçe olamamışız, Sağlıkta bırakın çağ atlamayı, Çağın gerisinde yaşamaya mahkum olmuşuz..
Hala Kahta’ya Adıyaman’a bağımlı yaşamımız kaldığı yerden devam ediyor..
Anladım ki hala kadınımız sarı inekle beraber ahırda doğum yapıyor..
Ele gelen bahar bize gelmiyor.
Vah Gerger’im Vah..
Vah ki Ne vah..
Abdurrahman KURTBEY
